Zondag 18/9/2011: aankomst in luchthaven Charleroi

Toen we, iets vroeger dan gepland, aankwamen in Charleroi, hoopte ik stilletjes dat Jo mij toch zou komen ophalen (eigenlijk was er afgesproken dat ik met Henk en Sandra zou meerijden).
Tot mijn verbazing zag ik al  toen we op onze bagage stonden te wachten (telkens de schuifdeuren opengingen) dat er een spandoek gemaakt was om ons te verwelkomen. Iemand zei me dat Jo er stond. En toen zag ik ook mijn schoonmama Rita!

Bij het buitenkomen bleek dat Jo er was én mijn ouders, schoonouders, broer Geert en schoonzus Carolien. Ik kon mijn ogen niet geloven!!!! Wat een fantastisch ontvangstcomité! Wat voelde ik me gesteund door mijn familie... Bedankt allemaal!

Ook Sabine en Yves van Outward Bound stonden ons op te wachten en we kregen allemaal een witte roos met een mooie tekst erbij:

Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
Caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.
Al andar se hace el camino,
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.
Caminante no hay camino
sino estelas en la mar.
(Antonio Machado)

Ned. vertaling:
Wandelaar, je sporen
zijn de weg, en zij alleen;
wandelaar, er is geen weg,
de weg ontstaat in het gaan.
Gaandeweg ontstaat de weg,
en als je omkijkt zie je de baan
die nooit meer betreden zal worden.
Wandelaar, er is geen weg,
slechts een kielzog in de zee.


Thuis was het huis ook nog eens versierd met slingers en ballonnen en wachtten mij twee mooie boeketten! Wat een warm welkom terug! Ook van mijn lieve collega's op het werk kreeg ik op maandag nog een prachtig boeket! Zalig gewoon....

Nu geniet ik vooral van alle fijne reacties, via facebook, via mail of persoonlijk!