Zondag 11/9/2011: vertrek naar de Monte Perdido (vierdaagse)

Vroeg op want het is een spannende dag vandaag: we vertrekken op vierdaagse naar de Monte Perdido. De beklimming is gepland voor dinsdag.

's ochtends een grote drukte voor ons vertrek!

We starten vanaf Miraval en stappen eerst naar Estoraniello, een verlaten dorp in onze buurt. Dan via de rivier en het bos verder naar Escuain aan het begin van het Nationaal Park van Ordesa en Monte Perdido. In Escuain stoppen we aan de dorpsbron om ons water bij te vullen. Er is ook een klein infocentrum over de lammergier (quebrantahuesos in het Spaans).

Nicole en Hilde bij een infobord in Escuain

Na onze stop in Escuain stappen we het Nationaal Park in. Het eerste deel van de wandeling is over een goed begaanbaar grindbaantje. Tegen de middag houden we halt op een weide waar we lunchen (altijd tortilla's... met kaas, vegetarische pasta of salami!). De koeien houden ons gezelschap.

Op de voorgrond: Nicole

Dan volgt een lastig stuk: we moeten de berg op maar er is eigenlijk geen pad. Door de wei zigzaggen we naar boven en we moeten onze voeten voordurend schuin zetten. Vermoeiend! We rusten bovendien niet tussen 14&17 uur en dat is vrij lang... Uiteindelijk bereiken we het hoogste punt, een waterbak voor dieren, waar we wat kunnen rusten en eten. Aan een volgende waterbak konden we terug water bijtanken in onze camelbak. Koeien en paarden kruisten onze weg (soms letterlijk: zie foto). Prachtige dieren, helemaal niet mensenschuw!

Nicole en Hilde met een koe op het pad....

Het laatste deel daalden we tot aan de onbemande refugio de San Vicienda (1720m) waar we de nacht gaan doorbrengen. De refugio is eigenlijk een primitieve barak met een betonnen vloer. Al gauw beslissen Ingrid, Nicole en ik om in een tentje te slapen!

Iets eten en drinken aan San Vicienda. De vrijwilligers op de voorgrond brachten onze slaapzak en matjes.

We aten gevriesdroogde voeding (waar je warm water bij moest doen). Ons tentje moesten we opzetten in het donker (eerst de opgedroogde koeienvlaaien van de grond verwijderen want dat was keihard om op te slapen!). Toen de tent opstond en onze matjes en slaapzakken binnen waren begon de karwei om ons allemaal goed te leggen zodat we tenminste wat konden slapen. Eigenlijk hebben we nogal wat afgelachen!!