Stadsloop Kortrijk

Ik heb de smaak te pakken: op pinkstermaandag heb ik deelgenomen aan de Stadsloop Kortrijk! Samen met collega Peggy hebben we opnieuw 5 km gelopen, eigenlijk in de Knack Weekend Ladies Run. Het ging goed: Peggy en ik hadden afgesproken om bij elkaar te blijven en dat was wel fijn. Het was heel druk maar we vonden een goed tempo. Fier dat we waren toen we aankwamen en toch niet helemaal uitgeput waren! Onze tijd: 27'39''. Goed hé!
Ik voel dat het lopen mij een goeie uithouding geeft en dat zal ik zeker kunnen gebruiken!

voor Tom

Al een tijdje speelt het in mijn hoofd dat ik, als ik op die top van de Monte Perdido sta, al mijn kracht en gedachten wil doorgeven aan twee (ondertussen drie) mensen in mijn omgeving die momenteel kanker doormaken. Speciaal voor Ilse, Tom en Michel wil ik daar op 3355 m een schietgebedje naar boven sturen.

Vanmorgen vernam ik dat Tom de strijd verloren heeft.... Compleet ondersteboven was/ben ik.

Ik kende Tom niet zo goed: in februari had ik voor het eerst contact met hem via een gemeenschappelijke kennis. Bij Tom was ook non-Hodgkin vastgesteld en hij had graag contact gehad met een lotgenoot. Zo hebben we wat heen-en-weer gemaild en werden we vrienden op Facebook. Hij werd door dezelfde arts behandeld in hetzelfde ziekenhuis als ik, was een leeftijdsgenoot en zijn zoontje heet ook Gilles.
Begin mei ben ik hem onverwacht eens gaan opzoeken in Sint-Lucas. Het was een fijn gesprek.
De chemo sloeg niet zo goed aan bij hem en hij zat ondertussen aan zijn derde chemokuur. Een stamceltransplantatie was nodig.
Ik kan het niet geloven dat Tom er niet meer is. Hij was 36 jaar... had onlangs nog de vierde verjaardag van zijn zoontje gevierd. Hij had me gesponsord voor mijn stadsloop...

Iemand van onze expeditieleden heeft een bijnadood-ervaring gehad en me verteld hoe mooi het is hierna. Tom, ik hoop voor jou dat het mooi is daar, dat je je daar geborgen voelt en dat je je vrouw en kleine Gilles beschermt van daarboven ergens. Wil jij mij ook een beetje beschermen als ik die berg opklim waar ik dat schietgebedje wil doen?

Tom, het ga je goed. We zien elkaar niet meer als levende wezens maar misschien wel ooit op een andere manier?

Dagtocht in Anseremme en omgeving

Op zaterdag 4 juni was er opnieuw een dagwandeling gepland met de hele Monte Perdidogroep onder begeleiding van Geert. Plaats van afspraak was het station van Anseremme om 10u. Het was weer fijn om elkaar allemaal terug te zien én om kennis te maken met vrijwilligers- én kinesistenkoppel Nicole en Mark en met vrijwilligster en ex-deelneemster 2009, Ria. Mijn teamgenoten leerden ook Jo kennen, die meegaat als vrijwilliger naar Spanje!

Met de auto trokken we eerst nog iets verder naar een hotel aan de Lesse en vandaar startte onze wandeling. Geert nam ons mee naar een mooi uitzichtspunt over de Maas (zie foto).



Heel de groep aan het uitzichtspunt over de Maas

Vandaar ging het verder, eerst een afdaling tot aan de Maas, door de bossen. Eenmaal beneden gingen we ietsje verderop terug omhoog, dichtbij een steile rotswand waar ook veel met trouwen werd geklommen.

Bijna boven stopten we even om een koekje te eten en konden we in een grotje kruipen waar het Trou de la Jeunesse weer een uitzicht bood over de Maas beneden.

Trou de la Jeunesse

Nog even stijgen en dan wachtte ons opnieuw een afdaling van een vrij steile helling. Beneden kwamen we op een idyllisch veldje aan de Maas waar we onze picknick opaten, wat uitrustten en al onze vragen aan Geert en Ria konden stellen.

Sandra

Chris

Gitte

Marie-Rose

Martine

Robert

Ingrid

Hilde

Johan

Na de middag wandelden we verder naar een ruïne waar we aan een zalig bronnetje kwamen om ons wat te verfrissen.

Hilde en ik in de ruïne

Via de ruïne ging het dan weer verder tot op een punt waar we konden kiezen om in te korten of niet. Gitte, Nicole en Ria namen de korte weg en de rest ging allemaal verder langs de andere weg.

We wandelden nu meer via gewone wegen en via Falmignoul, een dorpje, terug tot aan de Lesse. Daar gingen de schoenen uit en met onze meegebrachte sandalen of waterschoenen staken we de Lesse over. Het koude water deed enorm deugd aan onze vermoeide en verhitte voeten!!!

Toen was het niet meer zo ver tot aan de auto's. Met z'n allen gingen we nog iets drinken in een café-restaurant. Omdat het al een pak later was dan voorzien reden Jo en ik, samen met Marie-Rose, Martine en Sandra (die met ons meegekomen waren) terug huiswaarts tegen kwart voor zeven.

De hele dag was een goeie test om te zien of we een dagtocht met hoogteverschillen aankunnen. Voor mij ging het goed vond ik. Mijn schouder viel mee (zit met een frozen shoulder links en ga hiervoor naar de kine maar het kan lang aanslepen!), mijn uithouding ook. Ik ben voldoende voorbereid denk ik.

Ik had ook een hoedje gekocht tegen de zon en dat was ook aangenaam. Eindelijk een hoofddeksel dat bij mij past en dat ik graag draag!

Ik en mijn hoedje....

Jo en ik hebben ook een kaart gekocht van het nationaal park Monte Perdido y Ordesa, met alle trails en weggetjes erop. Het kriebelt enorm als we die kaart bekijken en uitpluizen... Als dit meevalt doen we nadien misschien zelf nog een trekking????