waw, zonet mijn 21ste les uitgelopen en voor het eerst een 'toerke' gedaan: langs de Dahlialaan naar de N70 en dan de Doornikstraat, Voordestraat, langs een fietswegje naar de Sint-Baafsdreef, Rozelaardreef, Kasteeldreef en dan weer terug via de Nieuwstraat en de Lichtelarestraat naar de Palingstraat en de Heidegrond. Dat moet zo'n 5 km zijn schat ik. En maar twee keer twee minuutjes gewandeld tussendoor.
Het begint precies goed te gaan! Ik geloof er weer in....
En dit is veel fijner lopen dan gewoon in onze straat. Het is meer in de natuur en in rustige straten.
In september 2011 ga ik samen met 11 andere kankerpatiënten op expeditie naar de Monte Perdido (3355m), de op twee na hoogste berg van de Spaanse Pyreneeën. Hier lees je mijn fysieke en mentale voorbereidingstraject!
woensdag 30 maart 2011
dinsdag 29 maart 2011
Start-to-run
Zondagmorgen vroeg gaan lopen, voor het ontbijt, om een uur of acht. Zalig: het was zo rustig en lekker ochtendfris. Psychologisch een belangrijke les voor mij: les 20, waarbij ik de vorige keer had moeten afhaken. Ik was teruggegaan naar les 19 en nu dus weer les 20. Dit keer goed naar Evy (Gruyaert) geluisterd en van bij het begin goed gedoseerd en niet te snel gegaan, m'n eigen tempo gezocht.
En dat hielp echt wel. Ik heb gewoon rustig gelopen en mijn vier keer 8 minuutjes uitgelopen. Nadien stond ik niet uitgeput te hijgen... goed hé!
Ik begin stilaan de loop-addicts te begrijpen: als het vlot gaat en je kan op een heerlijk moment van de dag lopen, dan krijg je wel een boost. Vanaf nu zou ik ook verder willen gaan lopen: een parcours en niet enkel in mijn eigen straat!
En dat hielp echt wel. Ik heb gewoon rustig gelopen en mijn vier keer 8 minuutjes uitgelopen. Nadien stond ik niet uitgeput te hijgen... goed hé!
Ik begin stilaan de loop-addicts te begrijpen: als het vlot gaat en je kan op een heerlijk moment van de dag lopen, dan krijg je wel een boost. Vanaf nu zou ik ook verder willen gaan lopen: een parcours en niet enkel in mijn eigen straat!
Inspanningstest
Vrijdag 25/3 moest ik naar Leuven om een inspanningstest af te leggen. Alle kandidaten moesten dit al in december doen maar aangezien ik mij later heb aangemeld stond dit nu pas op het programma. Ik ging samen met Sandra, die er ook maar later bijkwam. We hadden een vroegere trein dan voorzien en hebben in Leuven nog wat genoten van het lentezonnetje op een terrasje aan het sportkot.
Eerst moesten we bij de dokter om te zien of we de inspanningstest wel mochten doen. Ik heb hem meteen ook naar mijn voeten laten kijken want ik heb soms last bij het lopen op mijn voetzolen. Misschien moet ik wel steunzolen?? Ook mijn ontstoken schouder heb ik maar vermeld. Maar voor de rest was ik helemaal in vorm om de inspanningstest te doen.
Die vond plaats in een ander gebouw, bij Jonas. Ik moest op een loopband lopen, met een hartslagmeter (die bij mij altijd maar uitviel). Eerst gewoon stappen, dan licht joggen, dan gewoon joggen en tenslotte echt lopen (10 km/u). Bij dit laatste kreeg ik een zuurstofmasker op. Jonas nam ook telkens een klein beetje bloed af via mijn oorlelletje om het melkzuur te meten.
Uiteindelijk zal ik hierover een verslag krijgen dat me moet helpen om mijn fysieke voorbereiding te optimaliseren. Maar eerlijk gezegd vind ik dat het goed gaat zoals ik nu bezig ben.
Toen Sandra haar test achter de rug was zijn we terug huiswaarts getrokken. En tot mijn grote verrassing kwam Jo mij ophalen in het station Gent-Dampoort!!!
Eerst moesten we bij de dokter om te zien of we de inspanningstest wel mochten doen. Ik heb hem meteen ook naar mijn voeten laten kijken want ik heb soms last bij het lopen op mijn voetzolen. Misschien moet ik wel steunzolen?? Ook mijn ontstoken schouder heb ik maar vermeld. Maar voor de rest was ik helemaal in vorm om de inspanningstest te doen.
Die vond plaats in een ander gebouw, bij Jonas. Ik moest op een loopband lopen, met een hartslagmeter (die bij mij altijd maar uitviel). Eerst gewoon stappen, dan licht joggen, dan gewoon joggen en tenslotte echt lopen (10 km/u). Bij dit laatste kreeg ik een zuurstofmasker op. Jonas nam ook telkens een klein beetje bloed af via mijn oorlelletje om het melkzuur te meten.
Uiteindelijk zal ik hierover een verslag krijgen dat me moet helpen om mijn fysieke voorbereiding te optimaliseren. Maar eerlijk gezegd vind ik dat het goed gaat zoals ik nu bezig ben.
Toen Sandra haar test achter de rug was zijn we terug huiswaarts getrokken. En tot mijn grote verrassing kwam Jo mij ophalen in het station Gent-Dampoort!!!
zondag 20 maart 2011
bij Chris in Mol
Vandaag met de hele groep gaan wandelen in Mol (Rauwse meer): voor half negen was Sandra hier al, onze nieuwelinge. Het was een heel fijne kennismaking. Samen zijn we naar Chris gereden in Mol waar Sandra iedereen ontmoette. Na een koffietje of een theetje op Chris haar terras (in de zon!) zijn we gaan wandelen. Chris kon jammer genoeg niet mee door een verrekking in haar voet. Het was heel gezellig omdat er tijd was om met een aantal mensen te praten. Ik heb bijvoorbeeld een leuk gesprek gehad met Ingrid, die ik nog niet zo goed kende.
Onze Roberto waren we een aantal keer kwijt maar hij kwam wel altijd weer terecht!!!! Na de wandeling aten we onze boterhammekes bij Chris en dan terug vergaderd. Zoveel ideeën, zoveel acties, mijn hoofd tolde er een beetje van! Ik was dan ook helemaal op toen Sandra en ik als eerste om vijf uur naar huis gingen. We hadden wel de langste rit voor de boeg! Gelukkig heeft de autorit mij wat tot rust kunnen brengen (ondanks de file in Herentals!!!). Het was kwart over zeven eer we terug in Lochristi waren! Jo was ondertussen al vertrokken naar Leuven voor de vrijwilligersvergadering.... Benieuwd wat hij vanavond te vertellen zal hebben.
Over twee weken gaan we wandelen met de Outward Bound begeleiding. Gelukkig geen vergadering dan! Dat is voor mij een beetje te zwaar soms: iedereen die van alles wil zeggen, soms wat ongestructureerd (ondanks de pogingen van Hilde!), soms wat te uitgebreid. Vermoeiend! En niet alleen voor mij heb ik gezien.... Onze definitieve groepsfoto is ook gemaakt: binnenkort on line!!
Onze Roberto waren we een aantal keer kwijt maar hij kwam wel altijd weer terecht!!!! Na de wandeling aten we onze boterhammekes bij Chris en dan terug vergaderd. Zoveel ideeën, zoveel acties, mijn hoofd tolde er een beetje van! Ik was dan ook helemaal op toen Sandra en ik als eerste om vijf uur naar huis gingen. We hadden wel de langste rit voor de boeg! Gelukkig heeft de autorit mij wat tot rust kunnen brengen (ondanks de file in Herentals!!!). Het was kwart over zeven eer we terug in Lochristi waren! Jo was ondertussen al vertrokken naar Leuven voor de vrijwilligersvergadering.... Benieuwd wat hij vanavond te vertellen zal hebben.
Over twee weken gaan we wandelen met de Outward Bound begeleiding. Gelukkig geen vergadering dan! Dat is voor mij een beetje te zwaar soms: iedereen die van alles wil zeggen, soms wat ongestructureerd (ondanks de pogingen van Hilde!), soms wat te uitgebreid. Vermoeiend! En niet alleen voor mij heb ik gezien.... Onze definitieve groepsfoto is ook gemaakt: binnenkort on line!!
maandag 14 maart 2011
Fietsen naar het werk
Sinds enkele weken proberen Jo en ik naar het werk te fietsen (10 km enkel). Nu het 's morgens al licht is en de temperaturen iets zachter, is het nog fijner om op de fiets te springen en te vertrekken. En 's avonds kom ik helemaal uitgewaaid terug thuis. Ik merk dat het al een pak beter gaat dan een week of drie geleden! En we krijgen er nog geld voor ook! :-)
zondag 13 maart 2011
terug beginnen trainen
Samen voor de Sagrada Familia |
Het was leuk om wat Spaans te kunnen oefenen in Barcelona, misschien kan het nog van pas komen in september als we terug naar Spanje gaan!
Abonneren op:
Posts (Atom)