Vanmorgen wakker geworden met het nieuws dat Marie-Rose Morel is overleden. Het zat er natuurlijk aan te komen, ze had niet veel tijd meer gekregen. Ik ken haar niet en haar politieke loopbaan strookte niet met mijn ideeën maar haar lijden en nu haar overlijden raakt me wel heel diep. Ze wou nooit opgeven, bleef vechten, toonde zich een leeuwin waar het haar kinderen betrof (zo begrijpelijk in haar situatie). Haar kanker manifesteerde zich een jaar voor de mijne en was veel agressiever. Maar ook een jonge vrouw (dat vind ik toch nog altijd van mezelf ook...), veel te vroeg weggehaald van haar kindjes.
Ik wens haar man, kinderen en familie héél veel sterkte. Haar pijn is nu weg, haar herinnering zal zeker levendig gehouden worden. Daar heeft ze zelf, op haar eigen manier en met veel sereniteit, voor gezorgd.
Lieve Heidi,
BeantwoordenVerwijderenDit is zo mooi gezegd! Ik krijg er tranen van in mijn ogen, zeker bij de laatste 2 zinnen.
Heb zelf ook enorm meegeleefd met haar en vind het verschrikkelijk dat dit is moeten gebeuren.
Maar een voorbeeld voor elke kankerpatiënt is ze zeker geweest en zal ze altijd blijven.